Posted on Leave a comment

achter de schermen schijnt de zon

Ik heb het nooit erg gevonden om een beetje in de schijnwerpers te staan: als kind praatte ik moeiteloos over waar mijn sondevoedingsslangetje en infuusbobbel voor waren en zei ik heel nonchalant en eerlijk ‘’dat weten ze niet’’ als me werd gevraagd wat ik had. Toen ik ouder werd, lachte ik naar mensen die naar me keken en was ik al snel heel eerlijk tegen nieuwe vrienden over wat ik allemaal mankeerde: ik heb me er nooit voor geschaamd, ben er altijd voor uitgekomen, wilde altijd laten zien wie ik was. De laatste jaren is dat alleen nog maar meer geworden: door mijn blog ontdekte ik dat ik mezelf wilde laten zien, álles van mezelf, dus ook alles wat mijn ziekte me had gebracht of juist niet kon aantasten. En Brave Dutchies heeft daar ook een rol in gespeeld.[…]