Dit platform is in eerste instantie bedoeld om jonge mensen met een chronische aandoening met elkaar te verbinden, maar we zetten ons ook in om de verbinding tussen hen en de gezonde medemens sterker te maken. Om meer begrip te genereren tussen beiden partijen. Om de kloof tussen ziek en gezond wat minder groot te maken. Om anderen bewust te maken van de hindernissen waar mensen met een beperking dagelijks tegenaan lopen.
Vandaar dat we eens iets schrijven dat niet gericht is aan de Brave Dutchies community maar aan de mensen om hen heen. We hopen van harte dat deze artikelen kunnen helpen om ons een beetje beter te begrijpen. We beginnen met een lijstje bestaande uit do’s en don’ts die je kunt raadplegen als je iemand met een chronische, lichamelijke aandoening in je omgeving hebt.
Deze lijst is opgesteld door verschillende bloggers van Brave Dutchies; ieder van ons heeft op basis van persoonlijke ervaringen een aantal tips aangeleverd. In het artikel van vandaag delen we de don’ts (opmerkingen en benaderingen die we -ook al zijn ze goedbedoeld- niet zo prettig vinden) en volgende week publiceren we de do’s (dingen waar we hééél blij van worden)!
G e e n w i j z e n d e v i n g e r , m a a r e e n r e i k e n d e h a n d
Don’ts:
*We vinden het hartstikke lief als je wilt helpen en we wéten dat het goed bedoeld is, maar voor ons is onze zelfstandigheid ook heel belangrijk en we willen graag zelf blijven bepalen wat we wel en niet kunnen. Geef dus niet ongevraagd hulp! Voorbeeld: zomaar iemand duwen die in een rolstoel zit of iets pakken of wegleggen zonder het te vragen. We vinden het ook enorm fijn om in onze waarde te worden gelaten, dus houd er ook rekening mee als we aangeven ergens geen hulp bij te willen of nodig te hebben.
*“Oh hij/zij kan vast niet mee, laat ik hem/haar maar niet vragen…” “Dat is vast te moeilijk voor hem/haar…” Probeer om niet voor ons te denken! Enkel door in gesprek te gaan kom je er achter wat de mogelijkheden zijn en wat iemand met een chronische aandoening zou willen en durven ondernemen.
*Probeer chronisch zieken ook niet te ‘sparen’ door ze niet meer te betrekken bij zaken die ze zelf niet meer kunnen. Heb je een leuke reis gemaakt en zou je daar graag over vertellen aan iemand die huisgebonden is? Go ahead! Het is juist erg pijnlijk om als enige buitengesloten te worden als dergelijke ervaringen worden gedeeld.
*Betrek onze ziekte niet op jezelf. Eén van de naarste dingen om te horen voor een chronisch ziek persoon is iets in de trant van ‘’oh, ik had laatst ook zulke erge hoofdpijn’’ of ‘’ja, ik ben ook wel eens moe.’’ Natúúrlijk heeft iedereen wel bepaalde klachten en natuurlijk is het niet gek om ergens last van te hebben, maar onthoud alsjeblieft dat onze klachten altijd anders zijn.[…] Help! Hij/zij heeft een chronische, lichamelijke aandoening: wat nu? (don’ts)
Dit platform is in eerste instantie bedoeld om jonge mensen met een chronische aandoening met elkaar te verbinden, maar we zetten ons ook in om de verbinding tussen hen en de gezonde medemens sterker te maken. Om meer begrip te genereren tussen beiden partijen. Om de kloof tussen ziek en gezond wat minder groot te maken. Om anderen bewust te maken van de hindernissen waar mensen met een beperking dagelijks tegenaan lopen.
Vandaar dat we eens iets schrijven dat niet gericht is aan de Brave Dutchies community maar aan de mensen om hen heen. We hopen van harte dat deze artikelen kunnen helpen om ons een beetje beter te begrijpen. We beginnen met een lijstje bestaande uit do’s en don’ts die je kunt raadplegen als je iemand met een chronische, lichamelijke aandoening in je omgeving hebt.
Deze lijst is opgesteld door verschillende bloggers van Brave Dutchies; ieder van ons heeft op basis van persoonlijke ervaringen een aantal tips aangeleverd. In het artikel van vandaag delen we de don’ts (opmerkingen en benaderingen die we -ook al zijn ze goedbedoeld- niet zo prettig vinden) en volgende week publiceren we de do’s (dingen waar we hééél blij van worden)!
G e e n w i j z e n d e v i n g e r , m a a r e e n r e i k e n d e h a n d
Don’ts:
*We vinden het hartstikke lief als je wilt helpen en we wéten dat het goed bedoeld is, maar voor ons is onze zelfstandigheid ook heel belangrijk en we willen graag zelf blijven bepalen wat we wel en niet kunnen. Geef dus niet ongevraagd hulp! Voorbeeld: zomaar iemand duwen die in een rolstoel zit of iets pakken of wegleggen zonder het te vragen. We vinden het ook enorm fijn om in onze waarde te worden gelaten, dus houd er ook rekening mee als we aangeven ergens geen hulp bij te willen of nodig te hebben.
*“Oh hij/zij kan vast niet mee, laat ik hem/haar maar niet vragen…” “Dat is vast te moeilijk voor hem/haar…” Probeer om niet voor ons te denken! Enkel door in gesprek te gaan kom je er achter wat de mogelijkheden zijn en wat iemand met een chronische aandoening zou willen en durven ondernemen.
*Probeer chronisch zieken ook niet te ‘sparen’ door ze niet meer te betrekken bij zaken die ze zelf niet meer kunnen. Heb je een leuke reis gemaakt en zou je daar graag over vertellen aan iemand die huisgebonden is? Go ahead! Het is juist erg pijnlijk om als enige buitengesloten te worden als dergelijke ervaringen worden gedeeld.
*Betrek onze ziekte niet op jezelf. Eén van de naarste dingen om te horen voor een chronisch ziek persoon is iets in de trant van ‘’oh, ik had laatst ook zulke erge hoofdpijn’’ of ‘’ja, ik ben ook wel eens moe.’’ Natúúrlijk heeft iedereen wel bepaalde klachten en natuurlijk is het niet gek om ergens last van te hebben, maar onthoud alsjeblieft dat onze klachten altijd anders zijn.[…]