Ondernemen in pyjama

Zeven jaar geleden zakte ik ‘s ochtends vroeg, terwijl ik me klaar aan het maken was voor een lange werkdag, door mijn benen. Sinds die dag zit en lig ik het merendeel van de tijd ziek thuis.

Ik bleek de chronische ziekte van Lyme te hebben vergezeld door een gezellig legertje vol aan co-infecties en in de loop van de afgelopen jaren is er blijvende schade in mijn lijf ontstaan.

Relatief goede periodes waarin ik elke dag eventjes naar buiten kan en een paar uur per dag echt uit bed ben worden afgewisseld met periodes waarin ik maandenlang met meerdere koortsaanvallen per dag in bed lig, vaak geen bezoek kan ontvangen en er grotendeels voor mij gezorgd wordt.  J o y  j o y .

De eerste paar jaar van ‘mijn’ ziek zijn lag ik verslagen en vol zelfmedelijden in bed. Behoefte om iets te maken van de tijd dat ik in bed lag ( op zich een prima insteek, je bent er nu toch ) had ik niet. Ik wilde ‘er’ helemaal niks van maken, ik wilde beter worden en mijn oude baan, hippe leven en gezonde lijf terug.

Maar dat alles kwam niet terug. Wat ik ook probeerde, hoezeer ik het ook wenste, welke behandeling ik ook onderging. Van reguliere behandelingen tot aan mindful rozijnen eten: i k  w a s  e n  b l e e f  z i e k .

Ondertussen had ik zelfmedelijden verheven tot een ware professie. Ik zat zeg maar op zelfmedelijden. Alle ideeën en tips voor afleiding vanuit mijn omgeving wees ik met een trillend piepstemmetje af. Ik voelde mij niet alleen ziek maar ook verslagen, onbegrepen en alleen.

Na ongeveer twee jaar begon door te dringen dat ondanks dat ik niet voor de situatie gekozen had waarin ik lag, het schijnbaar wel de situatie was waar ik mee te dealen had.

Mijn broer drukte vervolgens op de zere plek toen hij vroeg ‘ Bird, ga je er nou nog wat van maken? ’. Hij vloekte er ook bij maar ik weet niet of dat in deze column mag. Laten we het er op houden dat hij zoiets zei van: ‘Potjandorie nog aan toe ga je nog iets doen met je leven? ’, maar dan wat pittiger.

Ik reageerde zoals ik al twee jaar reageerde: ‘maar ik ben zzzzzzzz-iiiiiiii-eee-kkkk ’.

Toch was het zaadje geplant en begon ik vanuit bed wat kleine dingetjes te doen op mijn laptop. Niet veel later schreef ik mijn eerste blog, een soort van ‘outing’ over mijn ziek zijn en sindsdien ben ik eigenlijk elk moment dat mijn lijf het een klein beetje toelaat vanuit bed bezig met van alles en nog wat. Stichting Lopen voor Lyme richtte ik met een aantal familieleden op en twee keer per jaar organiseer ik ‘Write for Lyme’.

Na de afgelopen jaren van alles voor Lyme awareness gedaan te hebben kwam dat mijn neus uit. Ik wilde iets luchtigs, iets waar ik mijn liefde voor scherpe quotes, roze & goud en giftwrapping in kwijt kon ( nee ik schaam mij niet voor deze ‘passies’).

Het idee om een bedrijf te starten kwam in mijn hoofd en mijn eerste gedachte was, euh dat kan helemaal niet want ik ben zzzzz-iiiii-eeee-kkkkk.

Maar het kan wel. Misschien niet op de manier waarop gezonde mensen een bedrijf runnen en niet op de manier hoe ik het eigenlijk zou willen, maar het kan. Met veel hulp, een laptop en mijn pyjama ( ik ben een ondernemer in pyjama ) heb ik sinds 3 maanden een eigen webshop:

www.bybird.nl

H e t . K a n .

Ik ben nog steeds net zo ziek als zeven jaar geleden maar ik voel me niet meer verslagen, onbegrepen en alleen. Sterker nog ik ben het merendeel van de tijd vrij gelukkig!

Het is heel menselijk om als je iets heel naars overkomt je leven ‘on hold’ te zetten. Om letterlijk en figuurlijk te wachten tot de storm gaat liggen. An sich is dat een goed overlevingsmechanisme maar het werkt niet als je chronisch ziek bent. De storm gaat namelijk misschien wel nooit meer liggen.

Uiteindelijk komt het er op neer of je, zeker als je een chronisch ziekte hebt, kan incasseren wat het leven over je heen stort of dat je er voor kiest het laveloos aan te kijken en je tijd hier op de wereld maar gewoon uit te liggen.

Als je het lukt om te kijken naar wat je kan vanuit je huidige situatie ( hoe minimaal dat dan ook is ) ipv te kijken naar hoe je zou willen dat je situatie is dan is het in mijn optiek mogelijk om ook als je een ingrijpende chronische ziekte heb iets van een gelukkig leven op te bouwen.

Dat neemt niet weg dat het gruwelijk moeilijk is. Je zult mij nooit horen zeggen dat ik Lyme dankbaar ben of dat mijn leven nu leuker is dan vroeger. Hell no. Al zou ik maar één dag zonder Lyme kunnen doorbrengen: i k  z o u  e r  m i j n  c h o c o l  a d e v e r s l a v i n g  v o o r  o p g e v e n .

Er zijn dagen achter elkaar dat ik creperend van de pijn in een foetushouding in bed lig en het allemaal als een grote nachtmerrie aan voelt. Lyme is dat, Lyme is een nachtmerrie, maar mijn leven is dat niet. Omdat mijn leven dat niet kan zijn.

Dat is wat nu anders is dan een paar jaar geleden. Het is mijn leven waar ik iets van wil maken.

Dat klinkt heel stoer en complimenteus naar mezelf maar zo bedoel ik het niet. Ik vertel je bovenstaande allemaal niet als een soort ‘kijk mij eens goed bezig zijn’. Ik vertel het je omdat ik hoop dat het een zaadje bij jou plant. Hoe jeukerig dat allemaal ook mag klinken.

Als je een stukje trots en verantwoordelijkheid kan terugvinden in je eigen leven en daar echt bewust voor kan kiezen dan kan je ook ondanks of juist des danks je chronische ziekte iets creëren, betekenen of neerzetten.

Weliswaar anders dan je vroeger gedroomd, gedacht of verwacht had maar het kan wel. Het is alleen iets beter zoeken.

A l s  i k  h e t  k a n  k a n  j i j  h e t  o o k .

Hou je hoofd recht, gooi je tissues en je zelfmedelijden weg en maak er iets van. Dat hoeft geen eigen bedrijf te zijn, maar doe iets met de momenten dat je lijf het een klein beetje toelaat. Je voelt zelf best wel aan of die momenten er zijn.

Ben je te zzzzzz-iiii-eeeeeee-kkkkk? Lig je het merendeel van de dag in bed? Thank god voor de laptop! Heb je geen steun vanuit je omgeving? Zoek die steun dan ergens anders.

Vloek, jank en schreeuw om alle pijn die je voelt en waar je helemaal niet voor gekozen hebt maar kies vervolgens zelf voor iets. Het is jouw leven, jouw enige leven, het is oprecht wel handig daar wat leuks van te maken.

Dus, ga jij er nog iets van maken ? Potjandorie!

Bird

www.bybird.nl
www.instagram.com/bybird.nl
www.facebook.com/bybird.nl