Ik heb het eindelijk gedurfd. Gedurfd om alleen een verre reis te maken inclusief chronische pijn. Ik moet zeggen, toen ik boekte wist ik nog niet dat het progressief is en dat het nog een stuk zou verergeren, maar goed ik had geboekt dus ik zou gaan ook!
En daar zit ik dan nu in Sydney Australië op het balkonnetje van m’n hostel! Eindelijk, na al die maanden plannen. Een verre reis maken vergt natuurlijk altijd wat plan werk, maar ik had nooit voorspeld wat voor ongezonde dosis er bovenop komt als je onbeperkt beperkt wil reizen! Laat ik je even meenemen door een aantal van de vragen die door mijn hoofd zijn gegaan zowel voor als na het boeken:
?Hoe lang zal ik gaan zodat ik wel veel kan zien, maar het ook nog te overzien zou zijn als ik toch door de pijn weer terug wil komen?
?Wat zal mij het beste ontlasten, een koffer of een backpack?
?Wat voor medicatie neem ik mee en hoeveel?
?Hoe zorg ik ervoor dat die medicatie door de douane komt?
?Wat voor andere hulpmiddelen neem ik mee?
?Kan ik het beste verblijven in hostels of is couchsurfen een slimmere optie?
?Wat doe ik als ik alleen ben en ik kan niet meer lopen
?Wat zeg ik tegen anderen als ze vragen wat er aan de hand is?
?Willen anderen me wel mee hebben op activiteiten?
?Wat voor activiteiten kan ik wel doen en wat kan ik niet?
?Hoe ga ik reageren op het feit dat er dingen gaan zijn die ik heel graag wil doen maar die ik niet kan doen?
?Hoe overtuig ik mezelf nee te blijven zeggen tegen leuke dingen zodat ik m’n grens niet over ga?
?Als ik na een dag lopen niet meer kan lopen maar ik moet nog eten, wat doe ik dan?
?Hoe ga ik mezelf verplaatsen, is een auto kopen een idee?
?Hoe zorg ik ervoor dat ik het beneden bed van het stapelbed telkens weer krijg zodat ik niet op het laddertje hoef te lopen?
?Hoe hou ik het voor zo’n lange tijd vol? Rustdagen nemen? Wat ga ik dan doen op die rustdagen?
?Gaat het water in Australië de andere kant op door het putje?
?Krijg je echt chlamydia van koala’s knuffelen?
Een flinke lijst essentiële vragen zoals je ziet! Nu hou ik er ook gewoon van om goed voorbereid te zijn. Lichtelijk irritante eigenschap, maar goed ik heb wel alle medicatie en hulpmiddelen mee die ik nodig heb en ik lig bovendien in het beneden bed in het hostel! Ik ben van mening dat je voor een onbeperkte beperkte reis beter maar zo goed mogelijk voorbereid kan zijn. Als alle leuke maar ook rampscenario’s met betrekking tot je beperking een keer door je hoofd zijn gegaan dan heb je in ieder geval alles in tas om daarmee te dealen!
Bovendien helpt het bij het plannen ook om de mening van familie, vrienden en ervaren onbeperkte beperkte reizigers te vragen. Dankzij dit heb ik bijvoorbeeld een ehbo kitje mee met alle essentiële onderdelen en een dosis aan gevatte antwoorden die ik op irritante vragen kan geven. Zodoende heb ik vooraf bijna op elke vraag een redelijk antwoord kunnen geven. Met dat alles op zak zit ik nu in Sydney! In 7 weken ga ik hiernaast Melbourne, Brisbane, de oostkust, Cairns en Darwin bezoeken. Onderweg blijf ik in hostels slapen.
Benieuwd hoe het me vergaat nu ik eenmaal in Australië ben? Binnenkort kun je m’n verslag over de eerste paar weken lezen!
****
Eveline is acht jaar geleden geopereerd aan een platvoet en door onvoorziene omstandigheden heeft dit geleid tot artrose in de enkel. Het kraakbeen is inmiddels zo ver weggesleten dat deze bij elke beweging bot op bot schraapt. Hierdoor loopt ze afstanden over 500 meter met krukken en slikt ze pijnmedicatie. Op dit moment is Eveline op reis in Australië en in dit blog schrijft ze over haar onbeperkte beperkte avonturen.
